Sevgili ogretmenim!
Bugün çocuklarımızı teslim ediyoruz size öğretmenim.. . Hayatımızın en değerli varlıklaını siz devralacaksınız.Bir kısmı ağlayıp sızlayacak, bir kısmı kürsünüzde zıplayacak, biri okuldan kaçacak belki, diğeri altına kaçıracak. Tanıdık manzaralar sizin için...Bundan boyle anne babalarından çok sizinle olacaklar; ışığa koşan pervaneler gibi etrafınızda dolanacak, her sözünüze inanmaya hazir bir sevdalılar ordusu halinde gözünüze bakacaklar.
Haddim değil size öneride bulunmak; olsa olsa temenniler siralayabilirim:Keşke onları eğlenceli bir partiyle karşılayabilseniz; okulu ilk günden sevdirebilseniz.Sınıfta yerlerini gösterirken iyi bir sıra arkadaşının, hayatlarında güzel bir kitap kadar ebedi olabileceğini söyleseniz. Körpe beyinlerini lüzumsuz bilgiler, basmakalıp fikirlerle doldurmak yerine, bilgiye nasil ulaşılacağının ipuclarini verseniz.Bilgiyi iyi ezberleyenlerin degil, onu suzup analiz edebilenlerin başardığını ilk dersten ogretseniz. Kor inancin, insanoglunun ezeli du$mani oldugunu, yerkureyi itaatin degil sorgulamanin degi$tirdigini anlatsaniz.Gucu silahta, cazibeyi markada arayan kuşaklara gercek kudretin bilgide, asil cazibenin bilgede oldugunu belletseniz. Guclu olmanin değil, gucluyken iyi kalmanin zorlugundan soz etseniz.
Hoşgörün saçlaının, etek boylarının uzunluğunu, yureklerinin coşkunluğunu. .. Sevgiden zarar gelmez. Asil şiddete care bulun siz...Ceteleşmenin değil, sevmenin her zorlugu yenebilecegini soyleyin. Ilmin de aşk kadar sonsuz oldugundan bahsedin.Egitimin omur boyu surecegini, ogrendikce cehaletlerini fark edeceklerini, kendini bilmenin, insanligi anlamanin onko$ulu oldugunu belletin."Her turlu servetin kokeninde alin teri olmasi gerekir. Insani bencillik degil, bonkorluk zenginleştirir" deyin onlara... Bir eser vermenin olumsuzluge eş oldugunu, cehaletin insani karanliga gomdugunu ezberletin.Suruye uyanlarin hicbir iz birakmadan kayboldugunu, tarih yazanlarin farklilar oldugunu soyleyin. Farkliliklarini kabullenin. Icindeki yetenegi di$ari vurmasi icin cesaretlendirin onlari...Kanatlarini kirmayin, kanatlandirin.Filmlerden farkli olarak hayatta bazen kotulerin de kazanabilecegini, ama bunun ilelebet suremeyecegini, iyiligin eninde sonunda galip gelecegini anlatin, umutlandirin. Haksizlik kar$isinda boyun egmeyip, tevazu kar$isinda egilmelerini tavsiye edin.Kalemin kilictan keskin, sabrin ofkeden baskin oldugunu gosterin. Bagi$lamanin kin tutmaktan, paylaşmanin kiskancliktan ustun oldugunu belletin. Hic tanimadiklarinin acisini cekmenin, insani buyuttugunu öğretin.
Arada kirlara cikarin onlari; doganin kokusunu alsinlar; otlarin cinsini tanisinlar.Uslu arkadaşlarını örnek verip ezmeyin uluorta... Yüreklendirin. Korkularini yenmelerine, cesareti ogrenmelerine yardimci olun. Karamsarligin kuyularinda bogulmasinlar. Dayanışmayı özendirin, yarışma yerine... Dostunu ihbar edeni degil, ele vermeyeni odullendirin. Otekini sevmeyi, hatalari hoşgörmeyi, vefayi, esnekligi öğretin. Ütopyalarını kaybettiler firtinada; onlara ideallerini geri verin. Zamanin hakemligine guvenmeyi ve sabri telkin edin.İlkin kiymetiniz bilinmeyecek, sozleriniz bşlukta yitecektir belki...
Başkalarını aydinlatma ugraşında kendini tüketen mumlarsiniz siz..Ama biliriz ki, eriyen her mum, ışıttıklarında yaşar.Sizler de o milyonlarca yürekte, ebediyen yaşayacaksınız, sevgili öğretmenim.. .
CAN DÜNDAR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder