gittin...
geri gelmicek gibiydi sözlerin...
hepsinin sonunda sert birer nokta...
başı öne eğik virgüller vardı...
ünlem gibiydi gidişinin yolu...
upuzun...
ve sonunda bi nokta...
sessiz sedasızdı gidişin...
gidiyorum diyemeden harfsiz bedende kıvrılan bi gidiş...
döneceğine inanmak ister gibi..
kendi inanmaz,inandırmak ister gibi...
sanki dönmek için gitmek seninkisi...
*pınar nuhoğlu
1 yorum:
gideceğime de inanmamdım, döneceğime de...
hep ortada yaşadım.
git geller, sevip sevmemeler, siyahlar ve beyazlar içinde kaldım.
çok kolaydı aslında. bir o kadar karmaşık.
kaldığımda ne kazanacağımı değil, gittiğimde ne kaybedeceğimi görmeye ihtiyacım vardı.
gittim, kaybettim, gördüm...
şimdi kıvrılmış yatağımda,
keşke ile başlayan cümleler kuruyorum.
ozan dikerler
Yorum Gönder