GÖLGE

Gölge kelimesi çoğunluk tarafından görünmeyeni anlatmak veya tam tersine var olanı gizlemek için var olan görüntü anlamında kullanılmaktadır. Gölge kelimesi sanki ışık hep insan üzerine vuruyormuş gibi nerde ise insan ile bütünleşik olmuş. Işık var olan her cisme düşüyor ve sanki ondaki farklı yüzü açığa çıkarıyor; gölgedeki bir ayrıntıya takılıyoruzu aydınlığında göremediğimiz cismin.

Işık her cismin üzerine yansır ama insan üzerine daha bir farklı yansır. İnsanı tüm izdüşümleri ile birlikte görebilmek gerekir. Işık oluşturduğu karanlıklarla görünmeyeni de gösterir bazen. İnsan karanlıktaki ışığın yansıtmasıyla var olur o zaman.

Karagöz ve Hacivatın konuşmaları da hep bir gölge ile açığa çıkmıyor mu? Aslında hem karagöz hem de hacivat tek bir kişi gibi; içimizde var olan iki gölge ve tabii diğer figüranlar da öyle. Aydınlıkta görünmeyen ancak ışığın yansıması ile perdeye vuruyor o perdeye yansıyan her bir yüz sanki bizim gölgemiz gibi, sizin gölgeniz gibi... Biz gölgelerimizle varız kimi zaman görebilsek kimi zaman da göremesek te. Işık hep bizim üstümüze yansıyor. İnsan ki her cisimde olduğu gibi ne tek bir görüntüden ibarettir ne de tek bir gögeden. Maddenin bir arkası olduğu bir yanı bir alt yüzeyi olduğu gerçeği hep akılda ve gözlerimizin önünde olmalı astigmatı önleyen bir mercek gibi. İnsanı sadece iki gözle bakım değerlendirmemeli; bizim nice gördüğümüz " aman uzak durmalı " dediğimiz durumda bile bir farklılık olabilir. İnsan gölgesiyle görüntüsü ile bir bütündür. Bütünü görmeli ve anlamalı ışık ile.