Sag gözü agladi önce, durdugu yerde,
Ne acidigindan, ne de kederinden;
Zati ilk düsen damlada
Ne insanlar, ne kendisi vardi...
Kostular çirilçiplak,
Magara duvarlarina çizilmis ceylan gözleri,
Kostular, kostular sahile;
Ilk düsen damlada deniz vardi...
Sasirdilar, utandilar da birbirlerinden
Daldilar, daldilar derine
Nefesleri, nefesleri kesilinceye dek;
Isikli bitkiler içinde Isikli baliklar gördüler,
Sasirdilar, sasirdilarda ...
Zati ilk düsen damlada günes vardi...
CAN YÜCEL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder