KAR TANESİ

Yeryüzüne kar yağıyor ; yeryüzünde şu anda yedi milyardan fazla insan nüfusu nefes almaya çalışıyor. Karı düşündükçe bazen insana benzetiveriyorum. Kar taneleri hakkında; hiçbir kar tanesinin birbirine tam olarak benzemediğini duyunca şaşırmıştım.

Çocukken pastel boyalarımla bir kış zamanını resmederken önce mavi geceyi boyar ardından beyaz pastel boyamla noktalar yapardım. Yağan kar taneleri yüzümde tebessüm tanecikleri oluverirdi. Çocukluğumda kış deyince kar ; kar deyince kartopu ve kardan adam geliyordu ve de yüzünü gösteren güneşin kardan adam cinayeti…O zamanlar düşünmemiştim gökten süzülen kar tanelerini bu kadar farklı. Yere düşmedikçe kar taneleri bir araya gelmiyorlar havada çarpışmıyorlar. Camdan yağan kar tanelerin düşüşünü izlerken kendi kendime diyorum “ hangi insan diğer bir insanın aynısı; hangi insan daima başka bir insanla birlikte olabilir ?” ve sonra “kar taneleri de bize bizi hatırlatıyor doğduğumuzda tektik kimseye benzemedik -_tek yumurta ikizimiz olsa dahi - ölürken de tek gidiyoruz; yaşarken bir araya gelerek büyüyebiliyoruz belki bir kartopu, belki bir kardan adam, belki de bir çığ oluyoruz.

Kar örtüsünün altında belki bir bozkır var belki de çiçekler var. Biz dahi bazen nice güzellikleri görmez olmuyoruz veyahut güzel gösteriyoruz kendimize –başkasına güzel olmayanı. Karın altında yatanı gizleme inadına karşın bir kardelen çıkıyor umut oluyor toprak üstündeki kar taneleri arasından süzülerek açıveriyor. İnsan yaşamında da kışlar olmuştur olacaktır da bu kış halinde de bir kardelen olmalı umut ile yaşamalı….Yağan kar taneleri karamsarlık değil umut olmalı. Yollar kapanacak üşüyeceğiz ötesinde. Suya hasret toprak doyacak suyuna bize ürün olacak, tohum üşümeyecek demeliyiz . Ve biz de üşüdüğümüzde yaylaların bağrından dövülerek bir fincan sıcaklığa dönüşen saleple ısınmalıyız salebimize tarçını serperken yüreğimize de daima umut serpmeliyiz.